Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας υπάρχουν διαφορετικές πίτες ανάλογα τα υλικά που είχαν διαθέσιμα στα σπίτια η άνθρωποι..η πίτα ήταν ένας «εύκολος» τρόπος να χορτάσουν πολλά άτομα και επίσης να μεταφερθεί στα χωράφια για να κολατσίσουν οι εργάτες..στις μέρες μας επίσης είναι ένα σνακ γευστικό και χορταστικό για μικρούς και μεγάλους!
Στη Θράκη η πίτα έχει αυγά και πολλά φύλλα φτιαγμένα με μαεστρία από τις
νοικοκυρές! Συνήθως είναι σε σχήμα κουλούρας και ονομάζεται μηλίνα..έτσι δεν θα
μπορούσε να λείπει και από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι!
Το χαρακτηριστικό λοιπόν παρασκεύασμα των ημερών στη Θράκη είναι η
Πρωτοχρονιάτικη πίτα και όχι το τσουρέκι. Ετοίμαζαν στριφτή τυρόπιτα και έβαζαν
σημάδια για την τύχη.
Κέρμα ή σίδερο , για τη γεροσύνη όποιου το τύχαινε, άχυρο για τις αγελάδες,
κάρβουνο για τα βουβάλια, χάντρα για τ'άλογα, σκουπόχορτο για τα μελίσσια,
σιτάρι και καλαμπόκι για τα σιτηρά, κομμάτι από το αμπέλι για το κρασί και
κόκκαλο από το στήθος κοτόπουλου που στο τέλος δυο άτομα το τραβούσαν και σε
όποιον έσπαγε το μεγαλύτερο κομμάτι ήταν γούρι της χρονιάς και το ονόμαζαν «γιάντες».
Έπαιρναν λοιπόν το κοκαλάκι της κότας που είναι μπροστά στο στήθος της και έχει
σχήμα Υ (ύψιλον), κρατούσαν από μία άκρη και το έσπαζαν λέγοντας την λέξη
«γιάντες» δηλ. στοίχημα.
Ακόμη υπήρχε το έθιμο της «σούρβας», που δεν είναι τίποτα άλλο από το
ποδαρικό στο σπίτι για την καλοτυχία!
Η Σλάβικη λέξη «σούρβα» είναι συγκοπή της λέξης «σούροβα» που σημαίνει
χλωρό κλαδί κρανιάς. Το ξύλο της κρανιάς είναι ίσιο, γερό και ευλύγιστο. Γι’
αυτό συμβολίζει την δροσιά, την νεότητα, την υγεία και την ευκαμψία. Την
παραμονή της Πρωτοχρονιάς πριν να ξημερώσει καλά, ένα αγόρι της οικογένειας ή
της γειτονιάς με ένα κλαδί κρανιάς και ένα πιατάκι σιτάρι και μικρονομίσματα πήγαινε στο κρεβάτι των
γονέων του, του παππού και της γιαγιάς και έπειτα των αδελφών του και καθώς
ήταν ακόμη στο στρώμα, σκόρπιζε το σιτάρι και τους χτυπούσε πάνω από το πάπλωμα
τρεις φορές με την σούρβα λέγοντας:
Σούρβα ! Σούρβα !
Γερό κορμί, γερό σταυρί.
Σαν ασήμι, σαν κρανιά.
Και του χρόνου όλοι γεροί
Και καλόκαρδοι
Το πρωί της πρωτοχρονιάς ξεκινούσαν όλοι μαζί για την εκκλησία έχοντας
στην τσέπη τους λίγο ρύζι και ένα κομματάκι βασιλόπιτας-πίτας. Ο πατέρας έβαζε στην τσέπη του και ένα ρόδι.
Το ξύπνημα γινόταν από τη μαμά σουρβιάζοντας τους με ένα κλαρί κρανιάς
στην πλάτη και έλεγε την ευχή.. Επιστρέφοντας από
την εκκλησία, πρώτος έμπαινε αυτός που θα έκανε ποδαρικό και που πίστευαν πως
είναι γουρλής. Αυτός έσπαζε και το ρόδι, για να είναι το σπίτι γεμάτο με όλα τα
αγαθά και σκορπούσε ρύζι σε όλο το σπίτι για να υπάρχει υγεία και ευτυχία!
Οι επισκέπτες που θα ερχόταν να ποδαρίσουν δεν ερχόταν με άδεια χέρια φυσικά,
εφερναν φρούτα, γλυκά, πίττα και έφευγαν πάντα φορτωμένοι με παρόμοια είδη και
επί πλέον με χρήματα για το καλό του νοικοκύρη.
Όσοι θέλετε να δοκιμάσετε μια διφορετικη εκδοχή Βασιλόπιτας φέτος
ακολουθεί συνταγή!
Μηλίνα
Υλικά:
4αυγά
1κουπάκι γιαούρτι
1κουπάκι γάλα
1κουπάκι αραβοσιτέλαιο
Λίγο αλάτι
½ κιλό φέτα
1 πακέτο φύλλα κρόυστας για πίτα
Λίγο βούτυρο για το ταψάκι και την επιφάνεια
Εκτέλεση:
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί..σε βουτυρωμένο ταψάκι βάζουμε δύο
φυλλα κάτω, λίγη γέμιση και εναλλάξ φύλλο –γέμιση τα υπόλοιπα. επειδή η γέμιση έχει το λαδι μέσα δεν αλοίφουμε ξανά τα φυλλά. Τελειώνουμε με
φύλλο χωρίς γέμιση, χαράσουμε ελαφρά, βουτυρώνουμε και ψήνουμε μέχρι να
ροδήσει!
Ορίστε και η Σούρβα από την δομνα Σαμίου για το καλό
με το καλό να έρθει ο νέος χρόνος
σε όλους!