Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Μια Μηλίνα... για την Σούρβα!





Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας υπάρχουν διαφορετικές πίτες ανάλογα τα υλικά που είχαν διαθέσιμα στα σπίτια η άνθρωποι..η πίτα ήταν ένας «εύκολος»  τρόπος  να χορτάσουν πολλά άτομα και επίσης να μεταφερθεί στα χωράφια για να κολατσίσουν οι εργάτες..στις μέρες μας επίσης είναι ένα σνακ γευστικό και χορταστικό για μικρούς και μεγάλους!
Στη Θράκη η πίτα έχει αυγά και πολλά φύλλα φτιαγμένα με μαεστρία από τις νοικοκυρές! Συνήθως είναι σε σχήμα κουλούρας και ονομάζεται μηλίνα..έτσι δεν θα μπορούσε να λείπει και από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι!
Το χαρακτηριστικό λοιπόν παρασκεύασμα των ημερών στη Θράκη είναι η Πρωτοχρονιάτικη πίτα και όχι το τσουρέκι. Ετοίμαζαν στριφτή τυρόπιτα και έβαζαν σημάδια για την τύχη.
Κέρμα ή σίδερο , για τη γεροσύνη όποιου το τύχαινε, άχυρο για τις αγελάδες, κάρβουνο για τα βουβάλια, χάντρα για τ'άλογα, σκουπόχορτο για τα μελίσσια, σιτάρι και καλαμπόκι για τα σιτηρά, κομμάτι από το αμπέλι για το κρασί και κόκκαλο από το στήθος κοτόπουλου που στο τέλος δυο άτομα το τραβούσαν και σε όποιον έσπαγε το μεγαλύτερο κομμάτι ήταν γούρι της χρονιάς και το ονόμαζαν «γιάντες». Έπαιρναν λοιπόν το κοκαλάκι της κότας που είναι μπροστά στο στήθος της και έχει σχήμα Υ (ύψιλον), κρατούσαν από μία άκρη και το έσπαζαν λέγοντας την λέξη «γιάντες» δηλ. στοίχημα.
Ακόμη υπήρχε το έθιμο της «σούρβας», που δεν είναι τίποτα άλλο από το ποδαρικό στο σπίτι για την καλοτυχία!
Η Σλάβικη λέξη «σούρβα» είναι συγκοπή της λέξης «σούροβα» που σημαίνει χλωρό κλαδί κρανιάς. Το ξύλο της κρανιάς είναι ίσιο, γερό και ευλύγιστο. Γι’ αυτό συμβολίζει την δροσιά, την νεότητα, την υγεία και την ευκαμψία. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πριν να ξημερώσει καλά, ένα αγόρι της οικογένειας ή της γειτονιάς με ένα κλαδί κρανιάς και ένα πιατάκι σιτάρι  και μικρονομίσματα πήγαινε στο κρεβάτι των γονέων του, του παππού και της γιαγιάς και έπειτα των αδελφών του και καθώς ήταν ακόμη στο στρώμα, σκόρπιζε το σιτάρι και τους χτυπούσε πάνω από το πάπλωμα τρεις φορές με την σούρβα λέγοντας:
Σούρβα ! Σούρβα !
Γερό κορμί, γερό σταυρί.
Σαν ασήμι, σαν κρανιά.
Και του χρόνου όλοι γεροί
Και καλόκαρδοι
Το πρωί της πρωτοχρονιάς ξεκινούσαν όλοι μαζί για την εκκλησία έχοντας στην τσέπη τους λίγο ρύζι και ένα κομματάκι βασιλόπιτας-πίτας.  Ο πατέρας έβαζε στην τσέπη του και ένα ρόδι.
Το ξύπνημα γινόταν από τη μαμά σουρβιάζοντας τους με ένα κλαρί κρανιάς στην πλάτη και έλεγε την ευχή.. Επιστρέφοντας από την εκκλησία, πρώτος έμπαινε αυτός που θα έκανε ποδαρικό και που πίστευαν πως είναι γουρλής. Αυτός έσπαζε και το ρόδι, για να είναι το σπίτι γεμάτο με όλα τα αγαθά και σκορπούσε ρύζι σε όλο το σπίτι για να υπάρχει υγεία και ευτυχία!
Οι επισκέπτες που θα ερχόταν να ποδαρίσουν δεν ερχόταν με άδεια χέρια φυσικά, εφερναν φρούτα, γλυκά, πίττα και έφευγαν πάντα φορτωμένοι με παρόμοια είδη και επί πλέον με χρήματα για το καλό του νοικοκύρη.
Όσοι θέλετε να δοκιμάσετε μια διφορετικη εκδοχή Βασιλόπιτας φέτος ακολουθεί συνταγή!

Μηλίνα

Υλικά:
4αυγά
1κουπάκι γιαούρτι
1κουπάκι γάλα
1κουπάκι αραβοσιτέλαιο
Λίγο αλάτι
½ κιλό φέτα
1 πακέτο φύλλα κρόυστας για πίτα
Λίγο βούτυρο για το ταψάκι και την επιφάνεια

Εκτέλεση:
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί..σε βουτυρωμένο ταψάκι βάζουμε δύο φυλλα κάτω, λίγη γέμιση και εναλλάξ φύλλο –γέμιση τα υπόλοιπα. επειδή η γέμιση έχει το λαδι μέσα δεν αλοίφουμε ξανά τα φυλλά. Τελειώνουμε με φύλλο χωρίς γέμιση, χαράσουμε ελαφρά, βουτυρώνουμε και ψήνουμε μέχρι να ροδήσει!

Ορίστε και η Σούρβα από την δομνα Σαμίου για το καλό

με το καλό να έρθει ο νέος χρόνος σε όλους!

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

Πάλι Κέικ?


Το κέικ είναι από τα γλυκά με πολύ μεγάλη ιστορία. Τα συναντάμε κυρίως στην Ευρώπη και στη Β. Αμερική. Μεγάλη παράδοση στα κέικ έχει η Αγγλία, όπου το κέικ είναι απαραίτητο συνοδευτικό του τσαγιού.  
Η ιστορία του ξεκινά τα αρχαία χρόνια, τότε έμοιαζε περισσότερο με γλυκό ψωμί , στο οποίο πρόσθεταν μέλι και καρπούς.  Τον 13ο αιώνα εμφανίζεται με την λέξη κέικ στα Αγγλικά βιβλία ενώ από τον 17 αιωνα έχει πλέον την μορφή που γνωρίζουμε σήμερα.
Συνταγές για κέικ θα έχετε δοκιμάσει άπειρες...Η αλήθεια είναι όμως, οτι το κέικ της μαμάς-γιαγιάς που έχουμε μεγαλώσει με αυτό είναι πάντα το καλύτερο για εμάς..
Στο σπιτί μας καταναλώνεται πάρα πολύ για δεκατιανό ή με τον καφέ ακόμα και για κολατσιό στην δουλεια..η δική μου εκδοχή δεν είναι κάτι ιδιαίτερο..είναι η πιο απλή, κλασική, εύκολη και με σίγουρη επιτυχία!
κάθε φορά που φτιάχνεται αλλάζει γεύση ανάλογα με το τι προσθέτουμε και αυτό φυσικά εξαρτάται με το τι έχουμε διαθέσιμο στο σπίτι. 
Την φτιάχνω απο παιδί γιατί είναι τόσο εύκολη που κυριολεκτικά φτιάχνεται απο ένα παιδί! το κυριότερο δεν χρειάζεται να ψάχνω στο βιβλίο συνταγών αφου την μαθαίνεις ποιηματάκι!

 Κέικ- Βασική Συνταγή:



 4-3-2-1 τόσο εύκολο!


εκτέλεση:
χτυπαμε καλα τα αυγα με την ζάχαρη, προσθετουμε το λάδι και το γάλα και τέλος το αλευρι και το μπέικιν. Ψήνουμε στους 180οC για 45λεπτα!

Για το γλάσσο: 
1 κουβερτούρα
1 κουτ.σούπας γάλα εβαπορέ
1κουτ.σούπας μέλι
2κουτ.σούπας πραλίνα


και ιδου το  αποτέλεσμα!!!



για τις μέρες αυτές προσθέστε κόντιτα, σταφίδες και καρύδι για πολυυυ γιορτινο αποτέλεσμα!

καλα ψησίματα!

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016

Ακιτμάδες οι κρέπες τις Θράκης!!!



Ωωω ναι! είναι επιτέλους Χριστούγεννα!!!
Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε την μέρα χωρίς Χριστουγεννιάτικο Πρωινό που είναι το αγαπημένο μου όλης της χρονιάς!!!τα πράγματα απλά..το τραπέζι στρώνεται από βραδύς και γεμίζει με καλούδια το πρωί!!! Δεν μπορούν να λείπουν τέτοια μέρα οι ακιτμάδες ή λαγγίτες που είναι οι Θρακιώτικες κρέπες γιατι ναι!και μεις είχαμε!χιχι!!!
Η δική μου καταγωγή (θα επεκταθώ άλλη φορά..) τις ονομάζει ακιτμάδες απο το την αντίστοιχη τουρκική λέξη που σημαίνει κάτι σαν "ρέω" λόγω οτι το μείγμα παρασκευής τους είναι χυλός και ρέει στο "σάτσι" θρακιώτικο σκεύος κάτι σαν τεπαγιανκι αλλά μπαίνει στη φωτία (πως αλλιώς να το περιγράψω!) καθώς ψήνονται δημιουργούνται μικρές φουσκαλίτσες επάνω . Θα τις βρείτε και λαγγίτες..είναι το ίδιο πράγμα!
Ακολουθεί συνταγή για όσους θέλουν να δοκιμάσουν!και πολλές φωτογραφίες από το δικό μας πρωινούλι γιατί μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις!!! 















Ακιτμάδες ή Λαγγίτες
υλικά:
3 κούπες νερό
2κουταλιές σούπας ζάχαρη
1κουταλακι γλυκού αλάτι
1 βανίλια
2 φακελάκια μαγιά
αλεύρι όσο πάρει να γίνει χυλός (περίπου 1 κιλό)

εκτέλεση:
ανακατεύουμε καλά τα υλικά να γίνει χυλός όχι πολυ σφιχτός και ψήνουμε σε τηγανακι αντικολλητικο ή τεπαγιανκι 

Καλά Χριστούγεννα με υγεία σε όλο τον Κόσμο!


Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

Θρακιώτικη Παραμονή Χριστουγέννων








Παραμονή Χριστουγέννων δεν θα μπορούσα να μην γράψω για τα έθιμα του τόπου μου (εντάξει λίγο καθυστερημένα)!!!
Παραμονή ή προπαραμονή Χριστουγέννων στον Έβρο λοιπόν, έχουν προηγηθεί τα "χοιροσφάγια", η σφαγή των γουρουνιών που μεγαλώνουν μήνες τώρα για να είναι έτοιμα για αυτή τη μέρα! το παχύ τους κρέας και το λίπος ήταν η κατάλληλη τροφή για τον βαρύ θρακικό χειμώνα. Το χοιρινό ήταν το φαγητό που δεν έλειπε από κανένα σπίτι.
 Το σφάξιμο μάλιστα ήταν ολόκληρη ιεροτελεστία, οι μαχαλάδες σηκώνονταν στο πόδι από τα «γκουρλίσματα» των γουρουνιών. Ακόμα και τα πιο φτωχά σπίτια χωρίς κρέας δεν έμεναν. Οι συγγενείς και οι γείτονες φρόντιζαν να τους δώσουν, για να μη λείψει το πατροπαράδοτο πιάτο από το τραπέζι. Κι αν υπήρχε μεγάλη ένδεια έσφαζαν μια κότα και έφτιαχναν κοτόπουλο ανήμερα τα Χριστούγεννα.  
Το παχύ έντερο των γουρουνιών, καθαρίζεται και γεμίζεται με ψιλοκομμένο κρέας, πράσο, ρύζι και μυρωδικά, για να αποτελέσει το καθιερωμένο στα περισσότερα μέρη του 'Έβρου, έδεσμα την "μπαμπού" ή μπουμπάρι από το mubarek στα τουρκικά που είναι το έντερο του ζώου.
Από το τραπέζι δεν έλειπαν οι σαρμαδες με τουρσι λάχανο γεμιστοί με ρύζι που συμβολίζουν τα σπάργανα του νεογέννητου Χριστου καθώς και το κοτόπουλο γεμιστό με ρύζι και τουρσί λάχανο ή χοιρινό με τουρσί λάχανο (λόγο των ημερών)  που ούτως ή αλλως αποτελεί Κυριακάτικο ή γιορτινο γεύμα για τους Θρακιώτες και τέλος η μηλινα..η παραδοσιακή τυρόπιτα της Θράκης για την οποία θα μιλήσουμε περισσότερο τις επόμενες μέρες.  
Νέοι και παιδιά από τα ξημερώματα γυρίζουν να «καλαντήσουν» στις γειτονιές να μαζέψουν λουκάνικα από τους νοικοκύρηδες , καρύδια και μανταρίνια ή πορτοκάλια τα οποία θα φαγωθούν στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι..όσοι δεν έδιναν..απλά τους τα έκλεβαν και οι ευχές δεν ήταν τόσο καλές για το σπίτι τους.
Σε κάθε κομμάτι της Θράκης  έχουν και διαφορετικά έθιμα..στην δική μου περιοχή σήμερα γυρίζει η Καμήλα.. Στο έθιμο αυτό, υπάρχει ένα ομοίωμα καμήλας και  άνδρες μεταμφιέζονται σε νύφη, γαμπρό και μαζί με τους συνοδούς, νταούλια και ζουρνάδες γυρνούν τις  συνοικίες λένε τα κάλαντα και γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι δέχονται κεράσματα και χρήματα τα οποία είτε τα προσφέρουν σε φτωχούς είτε τα χρησιμοποιούν για να προικίσουν νεαρές κοπέλες καθώς και κρέας που στο τέλος της ημέρας το βράζουν σε μεγάλα καζάνια και γίνεται ο γνωστός στους περισσότερους Θρακιώτικος καβουρμάς, (κρέας βρασμένο σε λίπος για να συντηρείται). Το γλέντι κορυφώνεται και ο καβουρμάς μοιράζεται στον κόσμο για να φαγωθεί τον χειμώνα.

Φυσικά όπως έχω πει στο δείπνο των 9 φαγητών δεν λείπει το σαραγλί , το όνομα του προέρχεται από το τουρκικό sarmak που σημαίνει τυλίγω.  Πρόκειται για ένα πολύ γρήγορο και πεντανόστημο σιροπιαστό με καρύδια, σουσάμι και κανέλα. Επίσης υπάρχει το «ορτο» με ίδια σχεδόν γέμιση αλλά διαφορετικό σχήμα. Εδώ είμαι αδιάβαστη γιατί δεν γνωρίζω την προέλευση αλλά δεν πειράζει σας κερνώ να σας γλυκάνω!



Για όσους θέλουν να δοκιμάσουν ακολουθεί συνταγή!

Σαραγλί 


Υλικά:
5 φύλλα κρούστας
1φλ.καρύδια
½ καβουρδισμένο σουσάμι
1/2 φλ. Φρυγανιά
1κ.σούπας κανέλλα             
175 γρ βούτυρο

Για το σιρόπι:
2 φλ. νερό
1 φλ. Ζάχαρη
1 φέτα λεμόνι

Εκτέλεση:
Χοντροκόβουμε σε πολυμηχάνημα τα καρύδια, το σουσάμι , την φρυγανιά και την κανέλλα..στρώνουμε φύλλο και ρίχνουμε λίγη ποσότητα, ξαναβάζουμε από πάνω φύλλο και επαναλαμβάνουμε την διαδικασία μέχρι να τελειώσουν όλα τα φύλλα. Τυλίγουμε μπαστουνάκι και κόβουμε ροδέλες πάχους περίπου 2 εκ.. Στρώνουμε σε ταψάκι περιχύνουμε με βούτυρο λιωμένο και ψήνουμε μέχρι να ροδίσει. Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε το σιρόπι το οποίο δεν το θέλουμε πολύ δεμένο. Μόλις βγάλουμε το καυτό σαραγλί από το φούρνο περιχύνουμε και ακούμε το χαρακτηριστικό ήχο! Ιδανικά τρώγεται ζεστό εκείνη την ώρα!

Ορτο:


Υλικά:
5 φύλλα κρούστας για γλυκό
1 φλ. καρύδια
½ φλ. φρυγανιά
1κ.σούπας κανέλλα
175γρ.βούτυρο

Για το σιρόπι:
2φλ.νερό
1φλ.ζάχαρη
1φέτα λεμόνι

Εκτέλεση:
Κατά τον ίδιο τρόπο θρυμματίζουμε τα καρύδια και ανακατεύουμε με τα υπόλοιπα υλικά. Σκορπίζουμε λίγη γέμιση στο φύλλο το διπλώνουμε στη μέση και το τυλίγουμε σε μια οκλαι ( λεπτός πλάστης που ανοίγουμε φύλλο για πίτα –στα θρακιώτικα-) ή στο πίσω μέρος μίας κουτάλας λεπτής. Σουρώνουμε και το τοποθετούμε στο ταψάκι μας..περιχύνουμε με βούτυρο λιωμένο και ακολουθούμε ακριβώς την ίδια διαδικασία με το σαραγλί.
Και στις δύο συνταγές μπορούμε να προσθέσουμε επιπλέον ζάχαρη στη γέμιση αλλά βγαίνει αρκετά γλυκό (για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον) επίσης το ιδανικό είναι να είναι το φύλλο δικό μας αλλά…

Καλά Χριστούγεννα σε όλους.. αύριο έρχεται κάτι πολύ καλό και επίσης παραδοσιακό!

Υ.Γ. μην ξεχάσετε να αφήσεται κέρασμα σήμερα για τις ψυχές των αγαπημένων μας..

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Αλεξανδρινό…ένα Δώρο στο Χριστό






Μ

   ια φορά και έναν καιρό..πριν πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη.
Σ' ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων.
Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν' ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη. Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι' αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί, κι η εκκλησία λαμποκοπούσε κι έφεγγε σαν να ήταν ο ήλιος μέσα της. Όταν η λειτουργία τελείωνε, ο κόσμος πήγαινε στα γύρω κεντράκια, για να φάει και να πιει, να γλεντήσει τη χαρά του για τη γέννηση του Χριστού.
Οι χωριανοί άρχιζαν τις προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα εβδομάδες πριν.
Οι νοικοκυρές έψηναν κουλούρια, πίτες και γλυκά κι οι άντρες έβαφαν την πλατεία του χωριού, την εκκλησία και τα σπίτια τους. Ο παπάς με τα παιδιά του σχολείου και τους δασκάλους σκάλιζε τα ζώα της φάτνης στο ξύλο, τους τρεις μάγους, τους βοσκούς, το αστέρι, την Παναγία και το Χριστό.
Το βράδυ της παραμονής όλα ήταν έτοιμα κι οι άνθρωποι ντυμένοι τα καλά τους πήγαιναν στην εκκλησιά κι άφηναν μπροστά στη φάτνη ένα δώρο για το Χριστό, ό,τι μπορούσε ο καθένας.
Η Μαρία, που ήταν έξι χρονών, πήγαινε κι αυτή κάθε χρόνο με τους γονείς της στην εκκλησία κρατώντας το καλαθάκι με τα κουλούρια που είχε φτιάξει για το νεογέννητο Χριστό. Εκείνο το χρόνο, όμως, η μητέρα της αρρώστησε, κι ο πατέρας της ταξίδεψε σε μια μεγάλη πόλη για να βρει δουλειά και να τα βγάλει πέρα με τα φάρμακα και τα άλλα έξοδα. Ούτε δραχμή δεν τους περίσσευε, για ν' αγοράσουν δώρο στο Χριστό.
Πώς να πάει στην εκκλησία η Μαρία με άδεια χέρια;
Την ώρα που χτύπησαν οι καμπάνες, η Μαρία μπήκε δειλά δειλά στην εκκλησία και κρύφτηκε πίσω από μια κολόνα. Δεν ήθελε να τη δει κανείς με τα χέρια αδειανά.
Οι άλλοι προσκυνούσαν το Χριστό, άναβαν το κεράκι τους και του πρόσφεραν το δώρο τους.
Εκείνη γονάτισε κοιτάζοντας τη φάτνη από μακριά και ψιθύρισε:
- Αχ, Παναγίτσα μου, φέτος δε θα έρθω στη λειτουργία. Δεν έχω να χαρίσω τίποτε στο παιδί σου που γεννήθηκε. Η μητέρα μου αρρώστησε. Δεν έχουμε καθόλου χρήματα. Θα το εξηγήσεις στο Χριστό γιατί δεν του έφερα δώρο;
Ο κόσμος είχε αρχίσει να ψάλλει μαζί με τον παπά το «Χριστός γεννάται σήμερον».
Τα μάτια της Μαρίας θόλωσαν από τα δάκρυα, βγήκε από την κρυψώνα της κι έτρεξε προς το σπίτι της. Δεν είχε κάνει ούτε τρία βήματα, όταν άκουσε πίσω της μια φωνή να τη ρωτάει:
- Γιατί κλαις, κοριτσάκι μου, μια τέτοια χαρούμενη μέρα;
Ήταν μια γριούλα με γλυκό πρόσωπο και μάτια γεμάτα καλοσύνη.
- Κλαίω, γιαγιάκα, γιατί δε μου περισσεύει ούτε μια δεκάρα,
για ν' αγοράσω ένα δώρο στο Χριστό.
- Γι' αυτό κλαις, Μαρία; Ο Χριστός ευχαριστιέται και μόνο που τον σκέφτεσαι.
Και μόνο που τον αγαπάς. Να, κοίταξε εκείνον το θάμνο με τα πράσινα φύλλα.
Γιατί δεν κόβεις ένα μπουκέτο να του το πας;
Το κορίτσι σταμάτησε τα κλάματα, έσκυψε, κι άρχισε να κόβει ένα μπουκέτο από κλαδιά. Έκοψε αρκετά, ώσπου η αγκαλιά της δε χωρούσε πια άλλα.
- Φτάνουν αυτά, γιαγιάκα; ρώτησε τη γριούλα κοιτάζοντας πίσω της, αλλά εκείνη είχε εξαφανιστεί.
Η Μαρία με τα κλαδιά στην αγκαλιά της προχώρησε θαρρετά και μπήκε στην εκκλησία μ' ένα χαμόγελο αγαλλίασης. Όλα έλαμπαν στο φως των κεριών. Ο κόσμος έψελνε με κατάνυξη. Περπάτησε πάνω στο κόκκινο χαλί που απλωνόταν μπροστά στη φάτνη κι απόθεσε το δώρο της.
- Κοιτάτε αυτό το κοριτσάκι, είπε χαμηλόφωνα μια γυναίκα.
Φέρνει κλαδιά από θάμνους στο Χριστό. Και μη χειρότερα.
Όταν τελείωσε το τροπάριο ακούστηκαν ψίθυροι στην εκκλησία.
- Κοιτάξτε, κοιτάξτε τα κλαδιά των θάμνων!
Η Μαρία ήταν ακόμα γονατιστή με σταυρωμένα τα χέρια της. Ακούγοντας τις φωνές, σήκωσε το κεφάλι της τρομοκρατημένη και είδε τα κλαδιά, τα δικά της κλαδιά, να έχουν ανθίσει και να έχουν βγάλει κάτι όμορφα κόκκινα λουλούδια που έμοιαζαν με αστέρια.
- Μα τι έγινε;
- Θαύμα!
- Ήτανε θάμνοι κι έβγαλαν λουλούδια!
Ο παπάς και το πλήθος γονάτισαν μπροστά στη φάτνη, δοξολογώντας το Χριστό γι' αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο.
Η γριούλα - ποια να 'ταν άραγε; - είχε δίκιο. Το δώρο που δίνεται από την καρδιά είναι το πιο αξιόλογο δώρο. Τα φτωχά κλαδάκια ήταν το πιο σημαντικό δώρο που είχε πάρει ο Χριστός εκείνη τη μέρα...
Από τότε, κάθε χρόνο, τις μέρες των Χριστουγέννων, αυτοί οι θάμνοι ανθίζουν με τα αμέτρητα κόκκινα αστράκια τους, κι ο κόσμος τα ονομάζει «λουλούδια των Χριστουγέννων».
Από το μακρινό εκείνο χωριό έφτασαν και στην πατρίδα μας κι ο κόσμος τα ονόμασε «Άστρα του Χριστού». Το λουλούδι των Χριστουγέννων λέγεται αλεξανδρινό…



Νηστίσιμο τσουρεκάκι «Αλεξανδρινό»


Για 12 Αλεξανδρινά:

 Υλικά:
500γρ αλεύρι
250γρ χυμό πορτοκάλι
1/2κ.γλυκού μαχλέπι
1/2φλ.ζαχαρη
1/2φλ. Αραβοσιτέλαιο
Λίγο αλάτι
Ζαχαρόνερο για το πασάλειμμα
Σταφίδες, μαρμελαδα, αμύγδαλο φιλέ (προαιρετικά)

Προζύμι:
1φακελάκι μαγιά
2-3κ.σούπας αλεύρι
1κ.σούπας ζάχαρη
¼ φλ. νερό χλιαρό

Εκτέλεση:
Πιάνουμε το προζύμι ανακατεύοντας όλα τα υλικά και το βάζουμε σε ζεστό μέρος να φουσκώσει (εγώ το βάζω στο φούρνο στους 50ο C)

Ανακατεύουμε το χυμό, με τη ζάχαρη και το λάδι να λιώσει καλά και ζυμώνουμε με τα υπόλοιπα υλικά.
Μόλις φουσκώσει το προζύμι (σε 5 λεπτά περίπου) ζυμώνουμε τα δύο μείγματα μαζί!
Το αφήνουμε πάλι να φουσκώσει!
Όταν η ζύμη είναι έτοιμη, την ανοίγουμε φύλλο και κόβουμε τετράγωνα.
Κάθε τετράγωνο το χαράσσουμε σε Γ και από της 4 πλευρές, βάζουμε λίγη μαρμελάδα ή ταχίνι ή ότι μας αρέσει στο κέντρο και ενώνουμε τις έξω γωνίες σταυρωτα!
Βάζω σχετικές φωτογραφίες για να καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ! Τα αφήνουμε πάλι σε ζεστό μέρος να φουσκώσουν..
Τέλος, αλείφουμε με ζαχαρόνερο ρίχνουμε μερικές σταφίδες και αμύγδαλο και τα ψήνουμε στους 180ο  C για 25λεπτα περίπου μέχρι να ροδίσουν. 
Αν μείνουν για την επόμενη μέρα ..που δεν νομίζω τα τυλίγουμε καλά!
 Καλή μας επιτυχία!